کلام دوست

✍انسان، شخصیّتى تأثیرپذیر و انفعالى دارد. «فرحوا... یقنطون»

- رحمت از خداست و ناگوارى ها از عملكرد خود ما. «اذقنا النّاس رحمة - سیّئة بما قدّمت ایدیهم»

- انسانِ دور از خدا، پوك و كم ظرفیّت است؛ با اندكى نعمت، مست مى شود و با كمى تلخى و غم، به بن بست مى رسد.(171) «رحمة فرحوا - سیّئة ... یقنطون» در صورتى كه خداوند از مردم تحمّل و ظرفیّتى را مى خواهد كه از دست رفتن نعمت ها آنان را نگران و به دست آوردن نعمت ها آنان را سرعت نكند. «لكیلاتأسوا على ما فاتكم ولا تفرحوا بما آتاكم»(172)

- برخوردارى از رحمت، قطعى است، ولى مبتلا شدن به ناگوارى قطعى نیست. «اذا... اِن...» (براى برخوردارى از رحمت، كلمه ى «اذا» بكاررفته كه به معناى انجام قطعى است، ولى براى گرفتار شدن، كلمه ى «اِن» بكار رفته كه به معناى غیر قطعى بودن است.)

-----

171) تنوین در كلمات «رحمة و سیّئة»، بر قلّت و كمى دلالت مى كند.

172) حدید، 23.